Ik zal wachten
© Jacques Marsmans
o als de lente morgen komt, wanneer de winter schielijk vlucht
en de magnolia weer bloeit tegen een helder blauwe lucht
wanneer de dag zich stil ontvouwt als toen de wereld ooit begon
en als geliefden, hand in hand, zich laten strelen door de zon
dan zal ik wachten, altijd wachten, mijn liefste op jou
ik zal altijd wachten op jou
als dan de zomer komt, de hitte, lange dagen vol met licht
wanneer de avondhemel dondert na een felle bliksemschicht
en als de nachten lauw en kort zijn en een briesje koelte brengt
als in augustus al wat groen was door de zon weer is verzengd
dan zal ik wachten, altijd wachten, mijn liefste op jou
ik zal altijd wachten op jou
wanneer de regens dan weer komen en de storm onstuimig giert
dan komt de herfst, dan komt het najaar in een grauwe wolkensliert
en als de mist laag over’t land hangt en het grijs steeds dieper wordt
wanneer de modder weeïg ruikt, wanneer de wereld is verdord
dan zal ik wachten, altijd wachten, mijn liefste op jou
ik zal altijd wachten op jou
en als de herfst dan met zijn regens in de winter overgaat
de lange nachten vroeg beginnen tot de bleke dageraad
wanneer het staag begint te sneeuwen, dicht en stil en ijzig koud
wanneer de zware hemel laag hangt over stad en land en woud
dan zal ik wachten, altijd wachten, mijn liefste op jou
ik zal altijd wachten op jou
als de seizoenen zo steeds komen en weer gaan, jaar in jaar uit
en als ik elke dag ontwaak en leef en dan mijn ogen sluit
en als ik elke nacht jouw stem hoor in de fluisterende wind
en als dan alles alsmaar doorgaat tot het ooit opnieuw begint
dan zal ik wachten, altijd wachten, mijn liefste op jou
ik zal altijd wachten op jou
ik zal altijd wachten op jou