Hopen- Info
Mijn moeder, die nooit ziek was geweest, kreeg op haar 64e een agressieve kanker. Ongeveer toen ons eerste kind geboren was. Tot op het allerlaatst heeft ze zich verzet tegen haar dood. Dingen die ze zei heb ik opgeschreven en staan in de tekst van dit lied.
Hopen- Teksten
© Jacques Marsmans
toen je gisteren verjaarde en ik bloemen naar je bracht
schrok ik stil want ik had dagenlang niet meer aan jou gedacht
voor het eerst was ik je kwijt en ach dat kwam niet onverwacht
maar wel eerder dan ik ooit had willen hopen
toen ik heimelijk al afscheid van je nam was je zo mooi
en ik hield dat beeld gevangen als een vogel in een kooi
ook al viel je elke nacht weer aan vertwijfeling ten prooi
als een nieuwe dag begon ging jij weer hopen
stel je toch voor, dacht je steeds weer, dat het ineens zomaar geneest
of dat ik wakker word en het alleen maar dromen zijn geweest
of dat Maria voor mij bidt of dat zo’n vrouw mij overleest
dan ga ik dansen, ga ik zingen op mijn feest, mijn heel groot feest
toen het dansen je te veel werd en je zingen was verstomd
zag ik voor het eerst je leeftijd en je ging voortaan gekromd
toen de witte jas benoemde waar geen mens ooit aan ontkomt
bleef jij tegen beter weten in toch hopen
toen je wilde, als het dag was, dat het maar weer nacht zou zijn
wou je toch nog niet verloren raken in je medicijn
en je trekken werden zwaarder en getekend door de pijn
maar je gaf gewoon niet toe, je bleef toch hopen
stel je toch voor, dacht je steeds weer, dat het ineens zomaar geneest
of dat ik wakker word en het alleen maar dromen zijn geweest
of dat Maria voor mij bidt of dat zo’n vrouw mij overleest
dan ga ik dansen, ga ik zingen op mijn feest, mijn heel groot feest
toen je onderging in pijn die jou te veel geworden was
zat je als een dier te grommen in je gele kamerjas
op het ritme van je lijden schudde jij je grauw karkas
je riep “nee” toen wij die pijn verzachtten
jij bleef met je laatste krachten… hopen