De oude stuurman – Info
Na twee hartstilstanden veranderde mijn vader van een ondernemende man, die voor de duvel niet bang was, in een klagende, voorzichtige en ook bange man. Hij deed een stap terug en deed niet meer echt mee. Bij alles wat we ondernamen hield hij ons voor wat er allemaal verkeerd zou gaan. Dat heeft me wel eens geërgerd. Later realiseerde ik me dat er veel zorgzaamheid uit sprak
De oude stuurman – Teksten
© Jacques Marsmans
de oude stuurman stond steeds op de kade
in weer en wind te kijken naar de zee
het was niet dat hij huis en haard versmaadde
maar dat hij dacht, al jaren, ik moet mee
geen enk’le verre tocht in vroeger Jaren
bracht ooit de horizon wat dichterbij
maar eenmaal hier, te ziek om nog te varen
zag hij voorbij de einder en het tij
met boven zich het krijsen van de meeuwen
zah hij de schepen overal vandaan
met aan zijn voet het ruisen van de eeuwen
zag hij de schepen komen en weer gaan
verzet en ook verdriet sprak uit zijn ogen
soms vreemd gemengd met brandend ongeduld
hij stond steeds tegen wind en kou gebogen
zijn mutsje op en door zijn jas omhuld
en altijd zei hij tegen lichtmatrozen
en tegen kapiteins: “de einder wenkt”
“maar beter had je voor het land gekozen”
“de diepe zee reikt verder dan je denkt”
nu liggen op de kaai slechts lege stenen
de kerkklok wordt ver weg voor hem geluid
en sinds zijn silhouet hier is verdwenen
ziet zelfs de wijde zee er anders uit.